“Geen kinderen op straat’: een eerste gezin vindt onderdak in de Begijnhofkerk.

In de Begi­jn­hof­kerk in Brus­sel heeft van­nacht een eerste gezin onder­dak gevon­den. Het gaat om een fami­lie die eer­der in een ander EUland als vluch­te­ling werd erkend. Door recente maa­tre­ge­len kri­j­gen ze in Bel­gië geen opvang. De opvang kadert in de soli­da­ri­teit­sac­tie ‘Geen kin­de­ren op straat. Punt.’, een ini­tia­tief van House of Com­pas­sion en BelRefugees. 

Sinds augus­tus kri­j­gen gezin­nen die in een ander Euro­pees land al erken­ning kre­gen, geen opvang meer in Bel­gië. Vol­gens de orga­ni­sa­ties zorgt dat ervoor dat ook kin­de­ren op straat slapen. 

Het gezin van Kari­mi* is het eerste dat in de Begi­jn­hof­kerk wordt opge­van­gen. Hij vluchtte met zijn vrouw en kin­de­ren uit Afgha­nis­tan en werd in Grie­ken­land erkend als vluch­te­ling, maar stond een week later op straat. “Mijn zoon heeft een gebro­ken voet sinds Afgha­nis­tan. In Grie­ken­land kon­den we geen dok­ter zien,” zegt hij. “We dach­ten dat Bel­gië anders zou zijn. Maar ook hier moes­ten we bui­ten sla­pen met onze kinderen.” 

Pater Daniel Alliët, die de deu­ren van de kerk opende, spreekt van ‘een teken van men­se­lij­kheid’. ‘Een kerk is geen struc­tu­rele oplos­sing, maar we kun­nen niet aan­vaar­den dat gezin­nen met kin­de­ren op straat sla­pen.’ ‘Als de ove­rheid gezin­nen in de kou laat staan, moe­ten wij tonen dat we dat niet aanvaarden.’ 

House of Com­pas­sion en Bel­Re­fu­gees vra­gen dat gezin­nen met kin­de­ren opnieuw toe­gang kri­j­gen tot opvang. “Geen enkel kind hoort bui­ten te sla­pen,” zeg­gen ze. 

*Naam om pri­va­cy­re­de­nen gewijzigd.